Hayatını tutulmaların peşinde koşarak geçiren Jay Pasachoff, 8 Nisan'da özlenecek

Evrenin büyük küreler gibi sıralanan dünyalarla birlikte yerine oturduğu tam güneş tutulması, yasadışı bir şey yemeden yaşayabileceğiniz en içgüdüsel deneyimlerden biri olabilir.

Kimisi çığlık atıyor, kimisi ağlıyor. Sekiz kez bu ışık ve karanlık, ölüm ve yeniden doğuş döngüsünden geçtim, ışığın eridiğini hissettim ve güneşin koronasının soluk, tüylü kanatlarını gökyüzüne yaydığını gördüm. Asla yaşlanmıyor. Siz bu makaleyi okurken ben ailem ve eski dostlarımla birlikte dokuzuncu tutulmayı izlemek üzere Dallas'a gitmeye hazırlanıyorum.

Eski bir dost orada olmayacak: Williams College'da uzun süredir astronomi profesörü olan Jay M. Passachoff. Onunla üç kez ayın gölgesinde durdum: Endonezya'nın Java adasında, Oregon'da ve Türkiye açıklarındaki küçük bir adada.

Gelecek hafta onu tekrar görmeyi sabırsızlıkla bekliyordum. Ancak Jay 2022'nin sonlarında öldü ve güneş tutulması haline gelen sansasyonel bilim, merak ve turizm sirkinden herkes kadar sorumlu olan fırsatçı bir kozmik müjdeci olarak yarım yüzyıllık kariyerine son verdi.

Dr. Pasachoff 2010 yılında New York Times'da “Biz gölge aşığıyız” diye yazmıştı. Ve güneş tutulması sırasında bir zamanlar gölgede yani Ay'ın gölgesinde kaldığımız için, Ay, Dünya ile Güneş arasına girdiğinde bunu tekrar tekrar yapmak zorunda kalırız.”

Tutulma meydana geldiğinde Jay, şanslı turuncu pantolonunu giyerken ve meslektaşları, öğrenciler (çoğu profesyonel gökbilimci olmuş ve kendileri de tutulma avcıları olmuş), turistler ve arkadaşları için her kıtanın köşesine keşif gezileri düzenlerken bulunmuştu. Gezilerine katılanların çoğu, yağmur yağmamasını umarak birkaç dakika veya saniye süren adrenalin dolu kovalamacayla tanıştırıldı. Herkesi tanıyan ve öğrencilerinin dünyanın en uzak bölgelerine, genellikle kamera ve diğer aletleri çalıştıran işler için bilet almalarını ve onları bilim projesine dahil etmelerini kontrol eden kişi oydu.

Maryland Üniversitesi'nden emekli bir radyo astronomu olan Stuart Vogel, “Jay muhtemelen herkesten daha fazla lisans öğrencisinin astronomi alanında kariyer yapmalarına ilham vermekten sorumludur” dedi.

Onun ölümü, karanlığın peşindeki dikkate değer başarı serisine son verdi. Toplam 36 tutulma dahil 75 tutulma gördü. Genel olarak göre Eclipse kovalayan günlüğüDr. Pasachov ayın gölgesinde bir saat, 28 dakika ve 36 saniyeden fazla zaman harcadı (ayrıntılara çok düşkündü).

Ulusal Atmosfer Araştırmaları Merkezi müdür yardımcısı Scott McIntosh, Dr. Pasachoff'un tutulma uçuşundaki şapkalarından birinin Boulder, Colorado'daki ofisinin duvarında asılı olduğunu söyleyerek, “Gerçekten çok daha büyüktü” dedi.

Dünya önümüzdeki 20 yıl içinde 48 eyaletin alt kesimlerini etkileyecek olan son tam tutulmaya hazırlanırken, bunun görünürde olmaması garip görünüyor. Ve onu özleyen tek kişi ben değilim.

Boulder'daki Güneybatı Araştırma Enstitüsü'nden güneş fiziği uzmanı Dan Seaton, “Muhtemelen kariyerimdeki en etkili kişiydi ve yokluğu derinden hissediliyor” dedi.

Dr. Pasachoff, 1959 yılında 16 yaşında bir Harvard birinci sınıf öğrencisiydi ve ilk tutulmasını New England açıklarında, akıl hocası Harvard profesörü Donald Menzel tarafından kiralanan bir DC-3 uçağında görmüştü. Bağlanmıştı.

Doktora Sonrası Harvard'dan Dr. Pasachoff nihayet 1972'de Williams College'a katıldı ve hemen tutulma avcılarını işe almaya başladı.

Şu anda Oberlin Koleji'nde fahri profesör olan Daniel Steinbring, Prens Edward Adası kıyısındaki bir tutulma gezisi için işe alındığında birinci sınıf öğrencisiydi.

Tutulma günü bulutlu doğdu. Dr. Pasachov, eski akıl hocası Dr. Menzil'in rehberliğinde bir pilot ve küçük bir uçak kiraladı. Genç öğrencisini şık bir Nikon fotoğraf makinesiyle havaalanına göndererek, uçağın açık kapısında asılı dururken tutulmayı fotoğraflamasını istedi.

“Tutulmanın engelsiz bir görüntüsünü elde ettim. Ve biliyorsunuz, Williams'ta tutulmayı görebilen tek kişi bendim.”

Bir yıl sonra, 1973'te Bay Steinbring, kendisini Kenya'daki Turkana Gölü kıyısında, Dr. Pasachoff ve diğer 14 üniversiteden gelen ekiplerle birlikte yüzyılın en uzun tutulmasını (toplam yedi dakika) beklerken buldu. O anın hayatını değiştirdiğini söyledi.

“Eğer gökbilimcilerin geçimini sağlamak için yaptığı şey buysa, o zaman ben de varım” gibi bir his uyandırdı bana” dedi.

Eski öğrencileri, Dr. Pasachov'un bölge halkını tutulmadan korkmamaları ve onu güvenli bir şekilde nasıl izleyebilecekleri konusunda bilgilendirmek için elinden geleni yaptığını söyledi.

Dr. Pasachov, gerçek tutulmadan yıllar önce yerel bilimsel desteği ve diğer iletişim, ekipman, barınma ve diğer lojistik hizmetlerini seferber ederek yaptığı hazırlıklardan gurur duyuyordu.

Sky & Telescope dergisinin uzun süreli editörlüğünü yapan Dennis Di Cicco, “Jay'in her zaman bir yedek planı vardı” dedi.

1983 yılında Dr. Pasachov, Ulusal Bilim Vakfı'nın sponsorluğunda düzenlenen bir tutulma gezisiyle Endonezya'ya geldi. Tüm verilerinin saklanacağı dijital kayıt cihazının bozuk olduğunu keşfeder.

Dr. Pasachoff, kendisi de Williams College'da çalışan ve 48 tutulmaya tanık olan Massachusetts'teki evinde bulunan bilim tarihçisi eşi Naomi'yi aradı. Yeni bir kayıt cihazı sipariş etmeye çalıştı ancak kendisine cihazın Java'ya gönderilmesi için gereken evrak işlerinin birkaç gün süreceği söylendi. Bay De Cicco hizmete alındı. 24 saat içinde pasaportunu yeniledi, kayıt cihazını aldı ve Endonezya'ya giden bir uçağa bindi. Bay De Cicco tutulmadan sadece bir gün önce geldi.

Dr. Pasachoff 4.000 dolarlık gidiş-dönüş biletini ödedi. Bir Lufthansa çalışanı Bay Di Cicco'ya bunun şimdiye kadar gördüğü en pahalı otobüs bileti olduğunu söyledi.

Şu anda Ulusal Güneş Gözlemevi ve Colorado Boulder Üniversitesi'nde bilim adamı olan Williams mezunu Kevin Reardon, bir röportajda, güneş tutulmalarının artık büyük bir iş olduğunu ve bir haberciye daha az ihtiyaç duyduğunu söyledi. “Artık herkes tutulmaların büyük olduğunu biliyor.”

Güçlü yeni güneş gözlemevleri ve Güneş'i gözlemlemeye adanmış uzay araçlarına rağmen, Jay'i hareket ettirmeye devam eden koronayı gözlemlemek gibi Dünya'da tutulmalar sırasında yapılması gereken bilim hala var.

Dr. Pasachoff, güneş tutulmasını nadiren kaçırdığı için kendisiyle gurur duyuyordu ve havanın hiçbir zaman bulutlu olmamasını takdir ediyordu. Her zaman en iyi noktaları elde etmeyi başardı ve Meksika'nın Mazatlan kenti 2024 için oldukça umut verici görünüyordu.

Ancak 2021'de bana akciğer kanserinin beynine sıçradığını söyleyen ve ölüm ilanı için materyal teklif eden bir e-posta gönderdi.

Ancak şunu yazdı: “Üç satırda araştırma yaptığım 4 Aralık'taki Antarktika tutulmasına gitme fikrinden vazgeçmedim.” Karanlıktaki son yolculuğu olan buzlu ufkun üzerindeki hayaletimsi güneşin ürkütücü görüntülerini geri gönderdi. Ancak yaklaşan tutulmalar için planlama yapmaya devam edin.

“Biliyorsunuz, bir tutulma oluyor, sonra bir sonraki, sonra bir sonraki,” dedi Dr. Reardon. “Her tutulmayı görmek istiyordu ve sonuncusunun olacağını düşünmek istemiyordu.”

8 Nisan'da gölgelerde yalnız kalacak.