İlkel dünyanın gökyüzünde şimdiye kadar fark etmediğimiz büyük bir fark vardı.

Yaklaşık 4 milyar yıl önce Dünya’da durmak, oksijensiz, inanılmaz derecede sıcak, umutsuzca yalnız bir deneyimdi. Şimdi, yeni araştırmalar daha az olabileceğini gösteriyor Yıldırım Modern çağda da ne olduğu hakkında.

Bu, gezegenimizde erken yaşamın kıvılcımını kıvılcımlamakta yıldırımın karışmış olabileceği hipotezlerinden herhangi biri için bir fark yaratabilir. Yıldırım çarpmaları, Dünya’nın erken dönemlerinde önceden düşünülenden daha az yaygın olsaydı, bu, bu hesaplamaları etkiler.

Daha derine inmek için araştırmacılar, ilkel Dünya atmosferinin şimdi sahip olduğuna inanıldığı gibi, sağanak yağışların – şimşekleri başlatan kıvılcımların – karbondioksit ve moleküler nitrojen bakımından yoğun bir atmosferde nasıl oluşabileceğini incelediler.

“Aslında, nitrojen ve karbon açısından zengin bir atmosferde, deşarjı başlatmak için daha güçlü elektrik alanlarına ihtiyacınız var.” Fizikçi Christoph Cohen şöyle diyor: Danimarka Teknik Üniversitesi’nden.

Hızlanan ve çarpışan elektronların etkileşim zinciri olarak bilinir. elektronik erimeler Akı deşarjları ve elektronların davranışının atmosferik koşullara bağlı olarak nasıl değiştiği, bu yeni keşfedilen tutarsızlığın ortaya çıktığı yerdir.

Meseleleri karmaşık hale getirmek için, Dünya’nın erken atmosferinin neye benzediğinden tam olarak emin değiliz. Burada bilim adamları önce karbondioksit ve azot hipotezini kullandılar. 90’larda tanıtıldı jeolog James Casting tarafından.

Stanley Miller ve Harold Urey’in daha eski bir önerisi, Geçen yüzyılın ellili yıllarında yayınlandı.metan ve amonyağın Dünya’nın ilk milyarlarca yaşamında atmosferde zaten yaygın olduğunu gösteriyor.

Miller ve Urey, gazla doldurulmuş şişelerde deneyler yaparak, Dünya’daki yaşamın yapı taşlarını oluşturmak için yıldırım fikrini ilk kez ortaya attılar, ancak son yıllarda o zamanki atmosferin bileşimi hakkındaki düşünce değişmeye başladı.

Araştırmacılar, “Simülasyonlarımız, Miller-Urey karışımındaki boşalmaların Döküm karışımına kıyasla daha düşük alanlarda ve kısmen modern Dünya’da başladığını gösteriyor, bu da antik Dünya atmosferine boşalmanın önceden düşünülenden daha zor olabileceğini gösteriyor” diye yazıyor. Yeni kağıtta.

Tüm bunların anlamı, yaşamın temel prebiyotik moleküllerini yıldırım çarpmaları yoluyla üretme ve inşa etme sürecinin, erken Dünya’nın atmosferi hakkındaki modern fikirler doğru olsaydı, çok daha uzun sürecekti.

Araştırmacılar tam olarak ne kadar süreceğini belirtmiyorlar; Yıldırım oluşum sürecindeki ilk aşamalardan sadece birini modellediler ve hala birçok bilinmeyen var. Ancak, farklılıkların yıldırım çarpma sıklığında “büyük bir fark yaratabileceğini” söylüyorlar.

Araştırmayı tüm yıldırım çarpması sürecini kapsayacak şekilde genişletmek ve daha fazla atmosfer kimyası modeli eklemek gibi burada yapılacak çok iş var. Sonunda, hala en büyük sorularımıza cevap arıyoruz.

“Prebiyotik moleküllerin üretiminden yıldırım deşarjları sorumluysa, ne olduğuna dair çok iyi bir teorik anlayış elde etmek önemlidir.” Cohen diyor.

“Büyük soru, tüm bu prebiyotik moleküller nereden geliyor?”

Arama yayınlandı Jeofizik Araştırma Mektupları.