Star Wars'un ardındaki gerçek Tatawin göktaşı sırlarını açığa çıkarıyor: ScienceAlert

Yerel halk, 27 Haziran 1931'de bir ateş topunun patlamasını ve yüzlerce göktaşı parçasının Tunus'un Tataouine şehrine yağmasını hayranlıkla izledi.

Buna uygun olarak şehir daha sonra Star Wars serisinin önemli bir çekim yeri haline geldi. Çöl iklimi ve geleneksel köyler, Luke Skywalker ve Darth Vader'ın yaşadığı kurgusal gezegene “Tatooine” adını veren yönetmen George Lucas için büyük bir ilham kaynağı oldu.

1931 yılına ait gizemli göktaşı, nadir görülen bir tür Kondrit (eriyen bir göktaşı) diyojenit olarak bilinir ve açıkça Skywalker'ın ana gezegeninin bir parçası değildir. Ama aynı zamanda Tataouine şehrinin adını da almıştır.

Şimdi, bir Son çalışma Göktaşının kökeni ve erken güneş sistemi hakkında önemli bilgiler topladı.

Lucas, Tataouine'de Star Wars için çeşitli sahneler çekti. Bunlar arasında Bölüm IV – Yeni Bir Umut (1977), Yıldız Savaşları: Bölüm I – Gizli Tehlike (1999) ve Yıldız Savaşları: Bölüm 2 – Klonların Saldırısı (2002) yer alıyor. Çeşitli ünlü sahneler Orada çekildisahneler dahil”Mos Espa“Ve Mos Eisley Cantina.”

Luke Skywalker'ı oynayan aktör Mark Hamill, Tunus'taki çekimleri hatırladı ve onunla bu konuyu tartıştı. İmparatorluk Dergisi: “Eğer zihninize ulaşıp, mürettebatı uzaklaştırıp ufka bakabilirseniz, gerçekten başka bir dünyaya ışınlanmış gibi hissedeceksiniz.”

Kompozisyon ve köken

Bu isimle anılan diyojenit Yunan filozofu Diogenesmagmatik göktaşlarıdır (lav veya magmadan katılaşmış kayalar). Asteroitin derinliklerinde oluştular ve daha sonra yavaş yavaş soğuyarak nispeten büyük kristaller oluşturdular.

Tatavin bir istisna değildir; boyutu 5 mm'ye kadar olan kristaller ve aralıklı siyah damarlar içerir Bir örnek boyunca. Siyah damarlara darbeli eriyik damarları denir ve bir merminin göktaşının orijinal gövdesinin yüzeyine çarpmasının neden olduğu yüksek sıcaklık ve basınçların sonucudur.

Bu damarların varlığı ve piroksenin (kalsiyum, magnezyum, demir ve alüminyum içeren mineraller) tane yapısı, numunenin yerden 25 gigapaskal'a (GPa) kadar basınca maruz kaldığını gösterir. basınç.

Bunu perspektife koymak gerekirse, Mariana Çukuru'nun tabanındaki basınç şöyledir: Okyanusumuzun en derin kısmı, yalnızca 0,1 GPa'dır. Dolayısıyla bu numunenin çok büyük bir etki gördüğünü söylemek yanlış olmaz.

Spektrumu değerlendirerek (yüzeyinden yansıyan ışık, dalga boyuna bölünür). Meteorlar Bunları güneş sistemimizdeki asteroitler ve gezegenlerle karşılaştırdığımızda, Tatahuin de dahil olmak üzere diyojenlerin asteroit kuşağımızdaki en büyük ikinci asteroitten kaynaklandığı öne sürülüyor. 4 manzara.

Bu asteroit, erken güneş sistemi hakkında ilginç bilgiler içeriyor. 4 Vesta'daki göktaşlarının çoğu çok eskidir; yaklaşık 4 milyar yıl öncesine aittir. Yıllar. Bu nedenle, Dünya'da değerlendiremeyeceğimiz erken güneş sisteminin geçmiş olaylarına bir pencere sağlarlar.

Şiddet dolu geçmiş

Son çalışma, Tahtahin de dahil olmak üzere tamamı Vesta 4'ten olan 18 diyojeni inceledi. Yazarların TaahhüdüArgon-argon çağının radyometrik tarihlemesiMeteorların yaşını belirleme teknikleri.

Bu, iki farklı izotopun (çekirdeği daha fazla veya daha az nötron adı verilen parçacıklar içeren elementlerin versiyonları) incelenmesine dayanmaktadır. Örneklerdeki bazı argon izotoplarının yaşla birlikte bilinen bir oranda arttığını biliyoruz; bu da bilim adamlarının iki farklı izotop arasındaki oranı karşılaştırarak bir örneğin yaşını tahmin etmelerine yardımcı oluyor.

Ekip ayrıca, çarpışma olayları adı verilen çarpışmaların neden olduğu deformasyonu, bir tür elektron mikroskobu tekniği kullanarak değerlendirdi. Elektron geri saçılım kırınımı.

Yazarlar, yaş belirleme tekniklerini mikroskopi teknolojisiyle birleştirerek 4 Vesta ve erken güneş sistemi üzerindeki çarpma olaylarının zamanlamasını haritalandırmayı başardılar. Çalışma, 4 Vesta'nın 3,4 milyar yıl öncesine kadar, felaket niteliğinde bir olayın meydana geldiği zamana kadar sürekli darbe olayları yaşadığını öne sürüyor.

Muhtemelen başka bir asteroit çarpması olan bu felaket olayı, “kümülüs yığınları” olarak bilinen çok sayıda küçük asteroit üretti.Vestoidler“Bunun gibi büyük ölçekli darbe olaylarının tespit edilmesi, erken güneş sisteminin düşmanca doğasını ortaya koyuyor.

Bu küçük nesneler, son 50 ila 60 milyon yıl boyunca, Tunus'taki ateş topu da dahil olmak üzere, Dünya'ya malzeme fırlatan daha fazla çarpışmaya maruz kaldı.

Sonuç olarak bu çalışma, güneş sistemimizdeki asteroitlerin evriminde çarpmaların önemli bir rol oynaması nedeniyle meteoritlerin incelenmesinin önemini ortaya koyuyor.

Ben Ryder StokesKondrit meteoritleri üzerine doktora sonrası araştırmacı, Açık Üniversite

Bu makale şuradan yeniden yayımlandı: Konuşma Creative Commons lisansı altındadır. Okumak Orijinal makale.