Fransız Quebec’in kraliyet kökleri

Annem ve ben eski Quebec City kasabasında dolaşırken güneşin tadını çıkarırken mükemmel bir yaz öğleden sonrasıydı. Kraliyet Yeri, kırmızı, bakır ve arduvazdan çatı pencereleri ve eğimli çatıları olan gri renkli tarihi binalardan oluşan 400 yıllık Arnavut kaldırımlı bir plaza. Annem bu Fransızca konuşulan şehirde doğup büyüdü, bu yüzden 80 yaşında, tekrar ziyarete gelmesinin onun için çok şey ifade ettiğini biliyordum.

Hatırladığımız gibi, yerel lehçenin sesi ortalıkta geziniyordu – ve son zamanlarda duyduğum bir şeyi düşündüm: Quebec’te konuşulan Fransızca, çağdaş Paris Fransızcası kadar romantik veya kulağa hoş gelmese de, şimdi bunlar kabul ediliyor. Altın standart, Quebec’in konuşma şeklidir. Gerçek, telaffuz açısından 17. yüzyıl aristokratları ve hatta Kral tarafından kullanılan Fransızca’ya daha yakındır.

1960’larda ve 70’lerde Montreal’de büyüdüm, İngilizce konuşanlar Fransa’dan Fransızlarla birlikte Quebec Fransızcasının sert, bocalayan telaffuzunu bir ördeğin sesiyle karşılaştırarak alay ettiler. Fransızca Immersion School’da İngilizce konuşan sınıf arkadaşlarımın yanındayken kendimden her zaman çok utanmışımdır. Fransa ve Fas’tan gelen sözde eleştirmenler ve öğretmenlerim, Quebec’in rahat telaffuzunun utanç verici olduğunu ve Molière’in diliyle alay edildiğini söylediler.

Görünüşe göre, 17. yüzyılın ünlü oyun yazarı, bildiklerinden daha çok günümüzün Kopenhag’ına – daha çağdaş bir Parisli – benziyordu.

Birkaç hafta önce, Montreal’in güneydoğusunda, hafif dağlık doğu bölgesindeki şirin bir köy olan North Hatley’deki bir kafede öğle yemeğinde biri bunu bana söylediğinde hüsrana uğradım. Quebec Fransızcasının, özellikle kelime dağarcığında, “le français du roy” veya “kralın Fransızcası”ndan pek çok kalıntıyı koruduğunu biliyordum, ancak çizgiyi telaffuz üzerine çizdim. “Louis XIV’ün söylemesine imkan yok”pençe, vual, veya ‘toé et moé”İnanılmaz bir şekilde, bu kelimeleri en yaygın telaffuzlarla karşılaştırarak söyledin. bas, işte, Ve toi et moi.

Ancak Quebecois Fransızcasının Fransız Fransızcasından (dilbilimcilerin “normatif” veya “tarafsız” Fransızca dediği) farklı olmasının mantıksal, dilsel ve tarihsel nedenleri vardır.