James Webb Uzay Teleskobu (JWST), çok uzak mesafelerdeki nesneleri görüntüleyerek geçmişe bakma becerisini zaten kanıtladı; ancak yeni bir buluş, güçlü aletin neredeyse bilimsel bir kristal top gibi çalışarak Dünya'nın uzak geleceğine baktığını görmüş olabilir. Güneş Sistemi.
James Webb Uzay Teleskobu, iki farklı ölü yıldızın veya “beyaz cücelerin” yörüngesinde dönen iki güneş dışı gezegenin veya “dış gezegenlerin” nadir görülen olası doğrudan yönelimini tespit ettiğinde tahminini yaptı.
Gezegenler yalnızca güneş sisteminin gaz devleri Jüpiter ve Satürn'e güçlü bir şekilde benzemekle kalmıyor, aynı zamanda beyaz cüceler aynı zamanda Güneş'in kaderinin karşılığı olarak da hizmet ediyor. Güneş bir beyaz cüceye dönüştüğünde, bu değişim muhtemelen Jüpiter'e kadar iç güneş sistemindeki gezegenleri yok edecek.
“Beyaz cüce yıldızların çevresinde çok az sayıda gezegen keşfedildi. Bu iki gezegen adayının istisnai yanı, sıcaklık, yaş, kütle ve yörünge ayrımı açısından dış güneş sistemimizdeki gezegenlere daha önce keşfedilen gezegenlerden daha fazla benzemeleridir. Henüz hakem değerlendirmesinden geçmemiş olan makalenin baş yazarı ve Uzay Teleskobu Bilim Enstitüsü'nden bir gökbilimci olan Susan Mulally, Space.com'a şunları söyledi: “Bu, gezegen sisteminin yıldızı öldükten sonra nasıl göründüğünü görmemiz için ilk fırsatı sağlıyor.”
İlgili: Bu “engellenmiş” dış gezegen, yıldızına göre çok büyük
Geleceğimizin anlık görüntüsü
Aday gezegenler, beyaz cüceler WD 1202-232 ve WD 2105-82'nin yörüngesinde dönerken JWST'nin orta kızılötesi cihazı (MIRI) tarafından doğrudan gözlemlendi. Dış gezegen adaylarından biri, beyaz cüce ev sahibinden, Dünya ile Güneş arasındaki mesafenin yaklaşık 11,5 katı kadar uzakta bulunuyor. Diğer aday ise ölü ana yıldızından, gezegenimiz ile yıldızımız arasındaki mesafenin yaklaşık 34,5 katı kadar uzakta bulunuyor.
Gezegenlerin kütleleri şu anda belirsiz; Mulally ve meslektaşları bunların güneş sistemindeki en büyük gezegen olan Jüpiter'in kütlesinin 1 ila 7 katı arasında olduğunu tahmin ediyor.
Güneş, yaklaşık 5 milyar yıl sonra çekirdeğinde gerçekleşecek nükleer füzyon için gerekli yakıtı tükettiğinde kırmızı dev olarak şişecek. Ancak dış katmanlarında nükleer füzyon devam edecek. Bu, yıldızımızın dış katmanlarının Mars'a ulaşmasına, Merkür'ü, Venüs'ü, Dünya'yı ve belki de Kızıl Gezegenin kendisini yutmasına neden olur. Sonunda, bu dış katmanlar soğuyacak ve artık beyaz bir cüce olan, tükenmiş yıldız malzemesinden oluşan bir gezegenimsi bulutsu ile çevrelenmiş, yanan bir yıldız çekirdeği bırakacak.
Ancak ötegezegen keşifleri, Güneş öldüğünde Mars'ın ötesindeki gezegenlerin, gaz devi Jüpiter'in ve Satürn'ün başına neler gelebileceğini gösteriyor.
Mulally, “Güneşimizin 5 milyar yıl içinde beyaz cüce bir yıldıza dönüşmesi bekleniyor” dedi. “Yıldızın ölümünden sonra gezegenlerin dışarıya doğru, daha geniş yörüngelere doğru sürüklenmesini bekliyoruz. Dolayısıyla, bu aday gezegenlerde zamanı geri çevirirseniz, Jüpiter ve Satürn'e benzer yörünge ayrımlarına sahip olmalarını beklersiniz.”
“Bu gezegenleri doğrulayabilirsek, Jüpiter ve Satürn gibi gezegenlerin, ev sahibi yıldızlarının ölümünden sonra hayatta kalabileceklerine dair doğrudan kanıt sunacağız.”
Üstelik bu keşfin merkezinde yer alan beyaz cüceler, gökbilimcilerin “metal” adını verdiği hidrojen ve helyumdan daha ağır elementler tarafından kirlenmiş durumda. Bu, Güneş'in ölümünden sonra Mars ve Jüpiter arasındaki asteroit kuşağındaki nesnelere ne olacağını gösterebilir.
Mulally, “Dev gezegenlerin kuyruklu yıldızları ve asteroitleri yıldızların yüzeyine iterek metal kirliliğine neden olduğunu düşünüyoruz” dedi. “Bu gezegenlerin varlığı, metalik kirlilik ile gezegenler arasındaki bağlantıyı güçlendiriyor. Beyaz cücelerin %25 ila %50'si bu tür kirliliği gösterdiğinden, bu, beyaz cüce yıldızların çevresinde dev gezegenlerin yaygın olduğu anlamına geliyor.”
Bu nedenle, Güneş'in ölümünden sağ kurtulan herhangi bir asteroit, Jüpiter ve Satürn tarafından kendilerini Güneş'in cesedine fırlatılmış halde bulabilir.
Bu çifte keşif, gezegen sistemimizin geleceğine dair öngörülerin ötesinde etkileyici ve nadir görülen bir bilimsel başarıyı temsil ediyor.
Dış gezegenlerin nadir bir doğrudan tespiti
1990'ların ortalarında ilk dış gezegenlerin keşfinden bu yana, gökbilimciler güneş sisteminin dışındaki yıldızların etrafında dönen yaklaşık 5.000 dünya keşfettiler. Planetary Society'ye göreNisan 2020 itibarıyla bu dış gezegenlerden yalnızca 50'si doğrudan görüntüleme yoluyla keşfedildi.
Bunun nedeni, bu kadar uzak mesafelerdeki bir gezegenden gelen herhangi bir ışığın, genellikle o gezegenin ana yıldızından gelen yoğun ışık tarafından bastırılmasıdır; bu da, yanan bir deniz feneri lambasının üzerinde oturan bir ateş böceğini görmeye benzer bir doğrudan dış gezegenin tespit edilmesini sağlar.
Sonuç olarak, ötegezegenler genellikle yıldızlarının ışığı üzerinde yarattıkları etki yoluyla, ya geçiş sırasında ışık çıkışında bir düşüşe neden olarak, yıldızın yüzünden 'geçerek' ya da hareket halinde yaratılan bir 'sallanma' yoluyla görülür. Gezegen yıldızın üzerine yerçekimsel olarak çekiliyor.
Mulally, “Bu iki ötegezegenin doğrudan görüntüsünü aldık, bu da onların görüntüsünü yakaladığımız ve gezegenin kendisi tarafından üretilen ışığı gördüğümüz anlamına geliyor” dedi. “Keşfedilen dış gezegenlerin çoğu, geçiş yöntemi kullanılarak veya yıldızın hareketi ölçülerek bulundu. Bu dolaylı yöntemler, yıldıza çok daha yakın olan gezegenleri tercih etme eğilimindedir. Doğrudan görüntüleme, yıldızdan daha uzaktaki gezegenleri, daha geniş yörünge ayrımlarını bulmada daha iyidir. “
James Webb Uzay Teleskobu'nun bu gezegenleri doğrudan gözlemleyerek bu dünyaları daha fazla inceleme olanağını açtığını açıkladı. Bilim insanları artık gezegenlerin atmosferlerinin bileşimi gibi konuları incelemeye başlayabilir ve kütlelerini ve sıcaklıklarını doğrudan ölçebilirler.
Mulally, kendisinin ve ekibinin bu ötegezegenler hakkında keşfettiği her şeyin beklenmediğini ve bu tuhaflıkların genel olarak gökbilimcilerin buna benzer ötegezegenler hakkındaki düşüncelerini değiştirebileceğini ekledi.
Alternatif olarak, hedef dünyaların egzotik özellikleri, uzun zamandır beklenen ekomoonlar yönünde umut verici ipuçları sunabilir.
“Eğer bunlar gezegense, şaşırtıcı bir şekilde orta kızılötesinde beklediğimiz kadar kırmızı değiller. James Webb Uzay Teleskobu tarafından 5 ve 7 mikronda toplanan ışık miktarı, verilen her iki ötegezegen adayı için de beklediğimizden çok daha parlak. onların mülkleri.” Yaş ve parlaklık aralığı 15 mikronda” diye tamamladı Mullally. “Bu, gezegen dışı atmosferlerin fiziği ve kimyası hakkındaki anlayışımızı zorlayabilir.
“Ya da belki de gezegenin etrafında dönen sıcak ay gibi başka bir ışık kaynağının olduğu anlamına gelebilir.”
Ekibin araştırması, Araştırma Havuzu web sitesinde ön baskı olarak mevcuttur. arXiv.
“Analist. Tutkulu zombi gurusu. Twitter uygulayıcısı. İnternet fanatiği. Dost pastırma hayranı.”
More Stories
Boeing, tarihi bir görev için astronotları Uluslararası Uzay İstasyonu’na göndermeye hazırlanıyor
Boeing Starliner, 6 Mayıs’ta ilk astronot uçuşu için fırlatma rampasına havalandı (fotoğraflar)
Bir dış gezegenin parıltısı, sıvı demirden yansıyan yıldız ışığından kaynaklanabilir